Mais que cherchent-elles, nos âmes à voyager ainsi

Sur des ponts de bateaux délabrés,

Entassées parmi des femmes blêmes et des enfants qui pleurent,

Que ne peuvent distraire ni les poissons volants

Ni les étoiles que les mâts désignent de leur pointe ;

Usées par les disques des phonographes,

Liées sans le vouloir à d’inopérants pèlerinages,

Murmurant en langues étrangères des miettes de pensées ?

Mais que cherchent-elles, nos âmes à voyager ainsi

De port en port

Sur des coques pourries ?

Déplaçant des pierres éclatées, respirant

la fraîcheur des pins plus péniblement chaque jour,

Nageant tantôt dans les eaux d’une mer

Et tantôt dans celles d’une autre mer,

Sans contact,

Sans hommes,

Dans un pays qui n’est plus le nôtre

Ni le vôtre non plus.

Nous le savions qu’elles étaient belles, les îles

Quelque part près du lieu où nous allons à l’aveuglette,

Un peu plus bas, un peu plus haut,

A une distance infime.

(Mythologie)

Traduit du grec par Jacques Lacarrière et Egerie Mavravi

In, Georges Séféris : « Poèmes (1933-1955) »

Editions du Mercure de France, 1963

Du même auteur :

Hélène / Ελένη (17/09/2015)

Aveugle / Τυφλός (01/03/2019)

Ephèse / Έφεσος (01/02/2020)

Argo / Αργώ (01/03/2021)

« La neige ici n’en finit pas... » / « Το χιόνι εδώ δεν τελειώνει... » (01/03/2023)

Μα τί γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας

πάνω σε καταστρώματα κατελυμένων καραβιών

στριμωγμένες με γυναίκες κίτρινες και μωρά που κλαίνε

χωρίς να μπορούν να ξεχαστούν

ούτε με τα χελιδονόψαρα

ούτε με τ’ άστρα που δηλώνουν στην άκρη τα κατάρτια.

Τριμμένες από τους δίσκους των φωνογράφων

δεμένες άθελα μ’ ανύπαρχτα προσκυνήματα

μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες.

Μα τί γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας

πάνω στα σαπισμένα θαλάσσια ξύλα

από λιμάνι σε λιμάνι;

Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες, ανασαίνοντας

τη δροσιά του πεύκου πιο δύσκολα κάθε μέρα,

κολυμπώντας στα νερά τούτης της θάλασσας

κι εκείνης της θάλασσας,

χωρίς αφή

χωρίς ανθρώπους

μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μα

ςούτε δική σας.

Το ξέραμε πως ήταν ωραία τα νησιά

κάπου εδώ τριγύρω που ψηλαφούμελίγο πιο χαμηλά

 ή λίγο πιο ψηλά

ένα ελάχιστο διάστημα.

Poème précédent en grec :

Kikí Dimoulá / Κική Δημουλά :Signe de reconnaissance /Σημείο Αναγνωρίσεως (02/02/2022)

Poème suivant en grec :

Kikí Dimoulá / Κική Δημουλά :Choses nouées (Excursion) /Τα δεμένα (Εκδρομή) (02/02/2023)