Aveugle
Le sommeil est lourd aux matins de décembre
noir comme les eaux de l’ Achéron, sans rêves,
sans mémoire, sans la moindre feuille de laurier.
La veille entaille l’oubli comme la peau qu’on fouette
et l’âme fourvoyée sortant des eaux brandit
des débris de peintures des enfers, danseuse
aux vaines castagnettes, qui titube
talons meurtris par le lourd piétinement
dans l’assemblée engloutie là-bas.
Le sommeil est lourd aux matins de décembre.
Chaque année en décembre c’est pire.
Parga* d’abord et puis Syracuse –
ossements des ancêtres déterrés, carrières
pleines de gens épuisés, infirmes, sans souffle
sang acheté sang vendu
sang dispersé comme les enfants d’Œdipe
les enfants d’Œdipe qui sont morts.
Rues vides, maisons aux visages grêlés
iconoclastes iconolâtres s’entre-tuant toute la nuit.
Volets barricadés. Dans la chambre
le peu de lumière se cachait dans les coins
comme la colombe aveugle.
Et lui
marchant à tâtons
dans la prairie profonde
voyait l’ombre
derrière la lumière.
Décembre 1945
*Parga : ville d’Epire. Les Anglais la vendirent à Ali-Pacha en 1819. Ses habitants grecs s’en
allèrent alors en emportant les ossements de leurs ancêtres.
Traduit du grec par Michel Volkovitch
in, « Anthologie de la poésie grecque contemporaine, 1945 – 2000 »
Editions Gallimard (Poésie), 2000
Du même auteur :
Hélène / Ελένη (17/09/2015)
Ephèse / Έφεσος (01/02/2020)
Argo / Αργώ (01/03/2021)
« Mais que cherchent-elles, nos âmes... » / « Μα τί γυρεύουν οι ψυχές... » (01/03/2022)
La neige ici n’en finit pas... » / « Το χιόνι εδώ δεν τελειώνει... » (01/03/2023)
Τυφλός
Ο ύπνος είναι βαρύς τα πρωινά του Δεκέμβρη
μαύρος σαν τα νερά του Αχέροντα, χωρίς όνειρα,
χωρίς μνήμη, κι ούτε ένα φυλλαράκι δάφνη.
Ο ξύπνος χαρακώνει τη λησμονιά σαν το μαστιγωμένο δέρμα
κι η παραστρατημένη ψυχή αναδύεται κρατώντας
συντρίμμια από χθόνιες ζωγραφιές, ορχηστρίς
μ’ ανώφελες καστανιέτες, με πόδια που τρεκλίζουν
μωλωπισμένες φτέρνες απ’ τη βαριά ποδοβολή
στην καταποντισμένη σύναξη εκειπέρα.
Ο ύπνος είναι βαρύς τα πρωινά του Δεκέμβρη.
Κι ο ένας Δεκέμβρης χειρότερος απ’ τον άλλον.
Τον ένα χρόνο η Πάργα τον άλλο οι Συρακούσες·
κόκαλα των προγόνων ξεχωσμένα, λατομεία
γεμάτα ανθρώπους εξαντλημένους, σακάτηδες, χωρίς πνοή
και το αίμα αγορασμένο και το αίμα πουλημένο
και το αίμα μοιρασμένο σαν τα παιδιά του Οιδίποδα
και τα παιδιά του Οιδίποδα νεκρά.
Αδειανοί δρόμοι, βλογιοκομμένα πρόσωπα σπιτιών
εικονολάτρες και εικονομάχοι σφάζουνταν όλη νύχτα
Παραθυρόφυλλα μανταλωμένα. Στην κάμαρα
το λίγο φως χώνουνταν στις γωνιές
σαν το τυφλό περιστέρι.
Κι αυτός
ψηλαφώντας βάδιζε
στο βαθύ λιβάδι
κι έβλεπε σκοτάδι
πίσω από το φως.
Δεκέμβρης 1945
Poème Précédent en grec :
Stratis Pascalis / Πασχάλης : L’ogre / Ο δράκος (10/09/2018)
Poème suivant en grec :
Titos Patrikios /ΤίτοςΠατρίκιος : Les montagnes /Τα βουνά (09/06/2019)
