La grande jalousie d’Emer
Sur les longues herbes marines
Se rassemblent les cygnes.
Peine et douleur.
Leur bande rapide vole
Et s’évanouit dans la lueur
Du jour qui meurt. Là où
On les vit, clairement, fuir,
Descend dans la brume de mer
Sur leur sillage le noir sortilège.
Kouc’houlin
Je t’ai apporté tous les cygnes
Qui volaient sur le lac ; et je suis las
D’avoir poursuivi jusqu’au coucher du soleil,
Et saisi çà et là le long du rivage
Les pauvres oiseaux. Ce jeu ne vaut
Rien pour un guerrier, Emer, insensée
Est la femme la plus sage ; insensé aussi
L’époux qui se plie à son caprice.
Emer
Ce n’est pas moi,
Qu’il faut blâmer, mais les femmes
Qui étaient avec moi assises sur le mur,
Tandis que vous, réunis entre hommes,
Gouverniez le monde à coups de paroles éloquentes.
Autre était notre entretien : enfants,
Epoux, amis, habits et bijoux.
Et voici venir soudain les cygnes dans le ciel,
Et nous les regardions. L’une alors
Désira un couple d’oiseaux ; une autre
Aussi ; et toutes de même ; enfin chacune
Se mit à louer la force de son ami ou de son époux,
Et son adresse. Je ne soufflais pas mot
Avant la fin. « Ecoutez, » dis-je,
« Si l’homme que vous aimez peut attraper
Pour vous deux cygnes, mon époux, mon Kouc’houlin,
S’il voulait les attraperait jusqu’au dernier. »
« C’est vrai, » dirent-elles, « c’est vrai, ton Kouc’houlin
Attrapera pour nous tous les cygnes ! » Aussitôt
Je t’en priai quand je suis venu vers toi.
Et maintenant elles sont parties joyeuses,
Chacune avec ses deux oiseaux sur les épaules…
Traduit du breton par Alain Le Berre
In, Revue « Vagabondages, N°36, Février 1982 »
Association « Paris-poète », Librairie Séguier, 1981
Du même auteur :
Vie / Buhez (04/09/2016)
« Par les chemins ineptes de l’été... » (29/07/2023)
Gwarizi vras Emer
War ar gwalasù, stank-ha-stank,
An elerc’h. Doan hag anken.
O bagad buhan a nij
Hag a steuz e sklerijenn
An deiz o vervel. El lec’h
M’o gweljod, splann, o tec’hout,
E tiskenn el lusenn-vor
Hud ha duder war o roud.
Kouc’houlin
Degaset em eus dit an elerc’h holl
A nije war al lenn ; ha skuizh on bet
O redek war o lerc’h betek kuzh-heol,
A-hed an traezh o pakañ hag o pakañ
An evned kaezh. Ne dalv ar c’hoari-se
Mann d’ur brezelour. Emer, bez’ez eo
Diboell ar furan maouez ; diboell ivez
Argwag a bleg d’he froudenn.
Emer
Da wreg, a zo da damall, ’met ar merc’hed
A oa ganin azezet war ar voger,
Tra m’edoc’h-c’hwi, ar wazed, er vodadeg
O ren ar bed gant komzoù bras helavar.
Ur fistilh all a oa ganimp : bugale,
Ezhec’h, karidi, dilhad ha bravigoù.
Ha sed an elerc’h trumm o tont en oabl,
Ha ni da sellout. Unan a c’hoantaas
Neuze ur c’houblad evned ; unan all
Ivez; an holl evelti ; ha pep unan
Da veuliñ nerzh he mignon pe he gwaz,
Hag e ampartiz. Ne lavaris mann
Betek an diwehz. « Klevit mat, » emezon,
« Mar deo ar paotr a garit gouest da bakañ
Daou alarc’h deoc’h, va ozhac’h, va C’houc’houlin.
O fafke holl ma karfe, gwitibunan. »
« Gwir eo, » emezo, « gwir eo, da Gouc’houlin
A bako dimp an elec’h ! » Ha raktal,
Davedon pa’z out deut e ris va fedenn.
Ha bremañ, aet int laouen kuit, pep hini
He c’houblad war he diskoaz.
Barzhonegoù
Skridoù Breizh embanner, Brest, 1943
Poème précédent en breton :
Ronan Huon : Les écluses / Ar Sluzioù (11/08/2015)
Poème suivant en breton :
Fañch Peru : « Sur le muret du port… / War morgerenn ar porzh-mor… » (02/10/2015)